"Anorexia en obesitas, het zijn allebei eetstoornissen. Ze beïnvloeden niet enkel je eetpatroon, maar je hele leven. Ze veroorzaken een mentale strijd voor de persoon en hun omgeving. De getuigenissen van een obesitas- en anorexiapatiënte lees je hieronder, samen met de visie van een diëtist.
Voor Nancy C. was het afgelopen jaar erg woelig. Haar 17-jarige dochter Fien (*) lijdt aan anorexia.
"Na haar vierde middelbaar merkte ik voor de eerste keer op dat er iets scheelde met Fien. We leefden als Bourgondiërs, genoten van lekker eten en af en toe een aperitief. Plots wou ze water in plaats van frisdrank, wat mij wel een goed idee leek, tot ik merkte dat het uit de hand liep. Ze vermagerde sterk en at plots haar lievelingsgerechten niet meer."
OORZAAK
"Opeens biechtte Fien op dat ze zich eenzaam voelde. Haar toenmalige vriendje had haar bedrogen en op school had ze niet echt een vaste vriendengroep. In combinatie met een laag zelfbeeld en onzekerheid was dit de voornaamste oorzaak van haar ziekte", vertelt Nancy. "De grootste schok kwam er pas toen de psychiater het woord 'anorexia' uitsprak. Je denkt nooit dat zoiets kan in je eigen gezin."
VRAAG NAAR HULP
Samen met Fien zocht ze professionele hulp. Ze trokken eerst naar een diëtist, daarna naar een psychiater. Hij kon Fien helpen met haar psychische problemen. “Ze wilde ons niet belasten, bij de psychiater kon ze haar verhaal kwijt.”
“In samenspraak met de diëtist, de psychiater en Fien zelf besloten we een opname van vier maand in een centrum voor anorexiapatiënten aan te vragen. Daar leerden ze haar een nieuw eetpatroon aan om haar gewicht zo stabiel mogelijk te houden. Tot op de dag van vandaag volgt ze dit, maar hervalt vaak. Eens je de ziekte hebt, is het een continue gevecht tegen een stemmetje in je hoofd. Elk moment kan dat stemmetje je negativiteit toespreken.”
OMGEVING
“Ik wilde en kon Fiens ziekte niet verborgen houden, liegen was uitgesloten. Op een bepaald moment was Fien te zwak om nog te volleyballen. De mensen van haar club wisten waarom ze stopte. Ook op school was men op de hoogte.” Velen weten niet echt hoe ze moeten omgaan met delicate zaken zoals anorexia. “Veel mensen hebben er begrip voor, maar begrijpen het niet.”
“Negatieve reacties kreeg Fien niet, maar de positieve reacties lokten soms een negatief effect uit. Het feit dat mensen zagen dat ze vermagerde en complimenten gaven over haar kwijtgeraakte kilo’s, was voor haar een signaal om nog minder te eten.”
HEDEN
Fien vecht nog steeds tegen de ziekte, maar hoopt snel te genezen. “Gezond verstand heeft ze zeker, maar het stemmetje in haar hoofd blijft haar kwellen. Ik zag haar veranderen van een stralende jongvolwassene tot een glimp van wat ze ooit was. Een energieloze, magere versie van zichzelf. Haar huidige vriend nam haar onlangs mee op restaurant, wat haar veel stress gaf. Ze sms’te me van onder tafel dat ze het niet zou kunnen.”
Eén op drie anorexiapatiënten geneest, maar één derde blijft levenslang vechten tegen de ziekte. De andere 33 procent sterft. Dit zijn weerzinwekkende cijfers, maar het is wel de harde realiteit.
(*) FIEN IS EEN FICTIEVE NAAM OM DE ANONIMITEIT TE BEHOUDEN.
"Ze dachten dat ik zwanger was"
“Doe gewoon aan sport en eet gezonder”, Het stereotype beeld van afvallen blijkt niet altijd zo gemakkelijk realiseerbaar. Maya De Greef (21) kan niet sporten wegens rugproblemen, gezond eten doet ze al jaren. Toch lijdt ze aan overgewicht.
PESTERIJEN
“Ik werd vroeger vaak gepest. Het pesten beperkte zich niet enkel tot verbale agressie, ook fysiek werd ik aangevallen. Zelfs leerkrachten hebben mij diep gekwetst. Later, toen ik op mijn stageplaats in een lagere school een kleedje droeg, dachten leerlingen dat ik zwanger was."
Maya koos ervoor om te veranderen van school, waardoor de pesterijen verdwenen. In haar nieuwe school leerde Maya ook haar huidige vriendenkring kennen. “In mijn eerste middelbare school voelde ik me niet goed. Ik had er ook geen vrienden waarbij ik terecht kon met mijn zorgen.”
LEVEN MET OBESITAS
De voornaamste oorzaak van Maya’s overgewicht is haar zware beendergestel. “Ik ben altijd wat molliger geweest, maar pas vanaf de pesterijen begonnen, besefte ik dat ik anders was dan de rest. Het stoort me wel dat ik er niet veel aan kan doen. Ondanks mijn harde wilskracht val ik maar niet af.”
Momenteel heeft Maya een vaste relatie. “Hij ziet me graag zoals ik ben. Ik heb vroeger een vriend gehad die me dumpte omwille van mijn gewicht. Ik woog niet meer dan in het begin van onze relatie, maar plots kon hij er niet meer mee om. Dat kwetste me, maar nu doet het me niet veel meer.”
Winkelen met vriendinnen is een opgave voor Maya, zo past ze bijvoorbeeld niet in kleren van de modeketen H&M. “Obesitas blijft een taboe in onze maatschappij, de huidige plus-size modellen hebben maat 38, terwijl dit de gemiddelde maat is van een vrouw.”
TOEKOMST
“Later wil ik lesgeven in het lager onderwijs. Tijdens mijn stages ben ik erg oplettend voor pesterijen. Als ik merk dat een kindje gepest wordt, grijp ik in. Dat komt door mijn eigen ervaring met pesten, ik zal dat altijd met me meedragen.”
"Samen met een psycholoog zoeken we de beste oplossing"
Voor Nancy C. was het afgelopen jaar erg woelig. Haar 17-jarige dochter Fien (*) lijdt aan anorexia.
"Na haar vierde middelbaar merkte ik voor de eerste keer op dat er iets scheelde met Fien. We leefden als Bourgondiërs, genoten van lekker eten en af en toe een aperitief. Plots wou ze water in plaats van frisdrank, wat mij wel een goed idee leek, tot ik merkte dat het uit de hand liep. Ze vermagerde sterk en at plots haar lievelingsgerechten niet meer."
OORZAAK
"Opeens biechtte Fien op dat ze zich eenzaam voelde. Haar toenmalige vriendje had haar bedrogen en op school had ze niet echt een vaste vriendengroep. In combinatie met een laag zelfbeeld en onzekerheid was dit de voornaamste oorzaak van haar ziekte", vertelt Nancy. "De grootste schok kwam er pas toen de psychiater het woord 'anorexia' uitsprak. Je denkt nooit dat zoiets kan in je eigen gezin."
VRAAG NAAR HULP
Samen met Fien zocht ze professionele hulp. Ze trokken eerst naar een diëtist, daarna naar een psychiater. Hij kon Fien helpen met haar psychische problemen. “Ze wilde ons niet belasten, bij de psychiater kon ze haar verhaal kwijt.”
“In samenspraak met de diëtist, de psychiater en Fien zelf besloten we een opname van vier maand in een centrum voor anorexiapatiënten aan te vragen. Daar leerden ze haar een nieuw eetpatroon aan om haar gewicht zo stabiel mogelijk te houden. Tot op de dag van vandaag volgt ze dit, maar hervalt vaak. Eens je de ziekte hebt, is het een continue gevecht tegen een stemmetje in je hoofd. Elk moment kan dat stemmetje je negativiteit toespreken.”
OMGEVING
“Ik wilde en kon Fiens ziekte niet verborgen houden, liegen was uitgesloten. Op een bepaald moment was Fien te zwak om nog te volleyballen. De mensen van haar club wisten waarom ze stopte. Ook op school was men op de hoogte.” Velen weten niet echt hoe ze moeten omgaan met delicate zaken zoals anorexia. “Veel mensen hebben er begrip voor, maar begrijpen het niet.”
“Negatieve reacties kreeg Fien niet, maar de positieve reacties lokten soms een negatief effect uit. Het feit dat mensen zagen dat ze vermagerde en complimenten gaven over haar kwijtgeraakte kilo’s, was voor haar een signaal om nog minder te eten.”
HEDEN
Fien vecht nog steeds tegen de ziekte, maar hoopt snel te genezen. “Gezond verstand heeft ze zeker, maar het stemmetje in haar hoofd blijft haar kwellen. Ik zag haar veranderen van een stralende jongvolwassene tot een glimp van wat ze ooit was. Een energieloze, magere versie van zichzelf. Haar huidige vriend nam haar onlangs mee op restaurant, wat haar veel stress gaf. Ze sms’te me van onder tafel dat ze het niet zou kunnen.”
Eén op drie anorexiapatiënten geneest, maar één derde blijft levenslang vechten tegen de ziekte. De andere 33 procent sterft. Dit zijn weerzinwekkende cijfers, maar het is wel de harde realiteit.
(*) FIEN IS EEN FICTIEVE NAAM OM DE ANONIMITEIT TE BEHOUDEN.
"Ze dachten dat ik zwanger was"
“Doe gewoon aan sport en eet gezonder”, Het stereotype beeld van afvallen blijkt niet altijd zo gemakkelijk realiseerbaar. Maya De Greef (21) kan niet sporten wegens rugproblemen, gezond eten doet ze al jaren. Toch lijdt ze aan overgewicht.
PESTERIJEN
“Ik werd vroeger vaak gepest. Het pesten beperkte zich niet enkel tot verbale agressie, ook fysiek werd ik aangevallen. Zelfs leerkrachten hebben mij diep gekwetst. Later, toen ik op mijn stageplaats in een lagere school een kleedje droeg, dachten leerlingen dat ik zwanger was."
Maya koos ervoor om te veranderen van school, waardoor de pesterijen verdwenen. In haar nieuwe school leerde Maya ook haar huidige vriendenkring kennen. “In mijn eerste middelbare school voelde ik me niet goed. Ik had er ook geen vrienden waarbij ik terecht kon met mijn zorgen.”
LEVEN MET OBESITAS
De voornaamste oorzaak van Maya’s overgewicht is haar zware beendergestel. “Ik ben altijd wat molliger geweest, maar pas vanaf de pesterijen begonnen, besefte ik dat ik anders was dan de rest. Het stoort me wel dat ik er niet veel aan kan doen. Ondanks mijn harde wilskracht val ik maar niet af.”
Momenteel heeft Maya een vaste relatie. “Hij ziet me graag zoals ik ben. Ik heb vroeger een vriend gehad die me dumpte omwille van mijn gewicht. Ik woog niet meer dan in het begin van onze relatie, maar plots kon hij er niet meer mee om. Dat kwetste me, maar nu doet het me niet veel meer.”
Winkelen met vriendinnen is een opgave voor Maya, zo past ze bijvoorbeeld niet in kleren van de modeketen H&M. “Obesitas blijft een taboe in onze maatschappij, de huidige plus-size modellen hebben maat 38, terwijl dit de gemiddelde maat is van een vrouw.”
TOEKOMST
“Later wil ik lesgeven in het lager onderwijs. Tijdens mijn stages ben ik erg oplettend voor pesterijen. Als ik merk dat een kindje gepest wordt, grijp ik in. Dat komt door mijn eigen ervaring met pesten, ik zal dat altijd met me meedragen.”
"Samen met een psycholoog zoeken we de beste oplossing"
“Om te beginnen is een eetstoornis een probleem dat een diëtist niet alleen kan verhelpen. In de meeste gevallen moet er ook een psycholoog of psychiater ingeschakeld worden, want samen kunnen we de beste oplossing vinden. Het enige wat diëtisten kunnen doen is een gezond en evenwichtig eetpatroon opstellen.” Kasper werkt zelf zelden met patiënten met een eetstoornis, maar hij kan wel een duidelijk beeld schetsen hoe een gezond eetpatroon hoort te zijn.
ALLES KAN, MAAR MET MATE
Volgens Kasper moeten jongeren zich weinig zorgen maken over wat wel kan en wat niet. “Als jongere al sterk op dieet gaan raad ik af. Mijn kernwoord voor een evenwichtig eetpatroon is mate. Je kan gerust eens naar de frituur gaan of genieten van een avondje op café, maar dat mag niet uit de hand lopen. Alles kan, maar met mate dus. Een lichaam is zeer elastisch. Er moet al heel wat gebeuren voordat een lichaam blijvende schade oploopt.”
IDEAAL EETPATROON
“Als een persoon wil afvallen of bijkomen, wordt er een persoonlijk dagschema opgesteld. Hiermee proberen we zo veel mogelijk haalbare doelen te bereiken. Toch is het een hele aanpassing voor de persoon in kwestie. Een ideaal eetpatroon bestaat niet, dit is voor iedereen anders.”
“Het eetpatroon van een patiënt met een eetstoornis aanpassen is moeilijker dan bij een normale persoon. Deze mensen kampen met psychische problemen die in de weg staan om beter te eten. Een beter gewicht wil dus niet altijd zeggen dat de persoon genezen is. We bouwen langzaam op, wat soms veel tijd vraagt. Wanneer de combinatie mentaal en lichamelijk in orde is, zorgen we voor een haalbaar eetgedrag in de toekomst.”
ALLES KAN, MAAR MET MATE
Volgens Kasper moeten jongeren zich weinig zorgen maken over wat wel kan en wat niet. “Als jongere al sterk op dieet gaan raad ik af. Mijn kernwoord voor een evenwichtig eetpatroon is mate. Je kan gerust eens naar de frituur gaan of genieten van een avondje op café, maar dat mag niet uit de hand lopen. Alles kan, maar met mate dus. Een lichaam is zeer elastisch. Er moet al heel wat gebeuren voordat een lichaam blijvende schade oploopt.”
IDEAAL EETPATROON
“Als een persoon wil afvallen of bijkomen, wordt er een persoonlijk dagschema opgesteld. Hiermee proberen we zo veel mogelijk haalbare doelen te bereiken. Toch is het een hele aanpassing voor de persoon in kwestie. Een ideaal eetpatroon bestaat niet, dit is voor iedereen anders.”
“Het eetpatroon van een patiënt met een eetstoornis aanpassen is moeilijker dan bij een normale persoon. Deze mensen kampen met psychische problemen die in de weg staan om beter te eten. Een beter gewicht wil dus niet altijd zeggen dat de persoon genezen is. We bouwen langzaam op, wat soms veel tijd vraagt. Wanneer de combinatie mentaal en lichamelijk in orde is, zorgen we voor een haalbaar eetgedrag in de toekomst.”